گفتم بدوم

 گفتم بدوم تا تو همه فاصله ها را

 تا زودتر از واقعه گویم گله ها را 

 چون آینه پیش تو نشستم که ببینی

 در من اثر سخت ترین زلزله ها را 

 پرنقش تر از فرش دلم بافته ای نیست

 از بس که گره زد به گره حوصله ها را 

 ما تلخی نه گفتنمان را که چشیدیم

 وقت است بنوشیم ازین پس بله ها را 

 بگذار ببینم بر این جغد نشسته

 یک بار دگر پر زدن چلچله ها را

 یک بار هم ای عشق من از عقل میندیش

 بگذار که دل حل کند این مسئله ها را

خداوندا !!!

خداوندا !!! 

تو میدانی که من

دلواپس فردای خود هستم

مبادا گم کنم راه قشنگ آرزوهارا

مبادا گم کنم اهداف زیبارا

مباداجابمانم از قطار موهبت هایت

دلم بین امیدو با امیدی میزند پر

میکند فریاد:خداوندا مرا مگذار تنها

            لحظه ای حتی

 گردآورنده: مهلا علی آبادی

نفرت

نفرت

هرشب که می افتم درون بستر خویش

خواهم نبینم آفتاب کینه جو را

هرکس بدل می پروراند آرزوئی

من ، می کشانم لاشه های آرزو را

هرکس که می خیزد سحر از بستر خویش

شوقی ، امیدی ، یا خیالی در سر اوست

یا با سرابی می فریبد خویشتن را

یا خون سرخ زندگی در پیکر اوست